الان داشتم روی کامپیوترم خاطرات چند سال پیشم را میخواندم چقدر اتفاقات و تغییر و تحولات در چند سال رخ داده است؛خیلی. البته منظورم خاطرات شخصی و خصوصی است؛ نه چیزهایی که توی این وبلاگ اینجا مینویسم. نوشته های وبلاگ معمولا مسایل عمومی هست و تجربیات و اطلاعاتی هست که ممکن است بدرد بعضی خواننده ها بخورد و بدرد بعضی خواننده ها هم نخورد. البته من به همه پیشنهاد میکنم که وبلاگ شخصی داشته باشند. وسط کشیدن وقت هم یک بهانه غیر منطقی است. میدانم همه به اندازه کافی وقت دارند. پاپ بندیکت رهبر مذهبی اروپا یا نیکول ارمسترانگ استاد کارکشته فیزیک استانفورد یا محمود احمدی نژاد رییس جمهور ایران و یا مایکل مور کارگردان برجسته هالیوود از خیلی افراد وقت آزاد کمتری دارند ولی جالب است که همین چهار نفر وبلاگهایی دارند که از جمله پر خواننده ترین وبلاگها محسوب میشوند. در واقع وبلاگ نوشتن هم چیزی شبیه کتاب خواندن یا کتاب نوشتن یا کار هنری کردن است که بعضیها دوست دارند وبعضی هم نه. در هر صورت وبلاگ نوشتن مفید است.
این نطق من بود به مناسبت سالروز اولین نوشته ام در وبلاگ.
سالروز اولین نوشته ات در وبلاگ مبارک!!!!!!!
سلام. ایشالا شما هم سالروز وبلاگت رو من تبریک بگم.