اغلب ما فراموش میکنیم علمی که میشناسیم در واقع مدلی از یک واقعیت است و نه احتمالا تمام واقعیت. بهمین دلیل در همه علوم مدرن از جمله علم فیزیک هم قوانین و مدلها کامل نیستند و به تدریج در حال تکمیل شدن است. اینکه در آینده ذرات بنیادی جدیدتر و یا قوانین کاملتری از قوانین فعلی فیزیک و یا منابع جدیدی از انرژی جایگزین شود ، بنظر منطقی می اید. این احتمالا با بکارگیری هوش مصنوعی که میتواند اطلاعات زیادتری را در زمان کمتری تحلیل کند و از ذهن انسان توانایی بیشتری دارد، شدنی بنظر میرسد. شاید روزی بعضی به اصطلاح خرافات قدیمی هم به نحوی جزوی از علم آینده شوند.
مدتی پیش مستندی دیدم در مورد تکنولوژی طبیعی حرکت میکروبها که طبیعت هوشمند ساخته است. ساختار مکانیکی یک میکروب سالمونلا با کمک اشعه ایکس و میکروسکوپ نور فرکانس بالا، بصورت سه بعدی عکسبرداری شده بود. ساختار قسمت پیشران آن بصورت غیرباوری شبیه یک موتور الکتریکی مینیاتوری دارای سیم پیچی و استاتور است! برق ان هم توسط یونهای هیدروژنی که در سطحش ذخیره میشوند به ان رسانده میشود. اعجاب طبیعت با شعور..با کمک تکنولوژی های نو برای عکسبرداری و فیلمبرداری ذرات اتمی کم کم هوشمندی بیکران موجودات زنده بیشتر و بیشتر دیده میشود. درک هوشمندی عجیب طبیعت و انرژی هوشمندی طبیعی در پس اتفاقات و ذرات حیرت انگیز است. دانشمندان و محقیقن واقعا چیز جدیدی اختراع نمیکنند، بلکه بصورت دست و پا شکسته ای قوانین طبیعت هوشمند را پیدا میکنند. اما واقعا یافته ها و راه حلها و خیلی از قوانین و مدلسازیهای علمی ما بیشتر شبیه تفسیر سایه یک پرنده است، و نه خود پرنده. دریافتی که مولانا قرنهاپیش ارایه داد.
مرغ بر بالا پران سایه‌اش
می‌دود بر خاک پران مرغ‌وش
ابلهی صیاد آن سایه شود
می‌دود چندانک بی‌مایه شود
بی‌خبر کان عکس آن مرغ هواست
بی‌خبر که اصل آن سایه کجاست
تیر اندازد به سوی سایه او
ترکشش خالی شود از جست و جو
ترکش عمرش تهی شد عمر رفت
از دویدن در شکار سایه تَفت
سایهٔ یزدان چو باشد دایه‌اش
وا رهاند از خیال و سایه‌اش
(مولانا)