ده روز دیگر محمد البرادئی رییس فعلی آژانس بین المللی انرژی اتمی به این کشور میاید و از ساختمان مرکز ما هم دیداری خواهد کرد. کلا تا انجا که من در جریان بوده ام سازمان انرژی اتمی این کشور چندسال پیش وقتی که همین پروژه سینکروترون در اینجا اغاز بکار کرد تاسیس شد و تا قبل از آن سازمان مجزای انرژی اتمی در کار نبوده است. یادم میاید زمانی که به اینجا امدم تازه صحبتهایی بود که سازمان مستقل انرژی اتمی ایجاد شود. این ملاقات هم از این نظر خوب است که از نزدیک ببینیم این محمد آقا که در این چند سال کلی با اتم اتم هسته هسته ایران کلنجار رفته است قیافه اش چه شکلی شده است..

چند هفته پیش آقای «برگز» Bergoz که سازنده تجهیزات تشخیصی ذرات در شتابدهنده هاست به اینجا امده بود. برای دیدن محل ساختمان با ماشین به آنجا رفتیم. بعد از اینکه وارد ساختمان خالی شتابدهنده شدیم اولین سوالی که کرد اینبود که آیا اینجا یک کافی تریا هم دارد؟ گفت که کافی تریا در مراکز تحقیقاتی یکی از مهمترین مکانهای تولید فکر است. البته گفت که شوخی نمیکند و از بسیاری دانشمندان مشغول در سینکروترونها شنیده است که معمولا بهتربن راه حلها در طراحی و اوپریشن ماشین در همین مدت بیست دقیقه ای است که همه افراد دور هم جمع میشوند تا چای و قهوه بنوشند. گفت که در شرکت معروف خودش هم مزیتهای زیادی از این «کافی تایم» دیده است... تا حدی هم راست میگفت زمانیکه به مرکز دفنا کلایدر در ایتالیا رفته بودم معمولا ساعت ۱۰ صبح و سه بعدازظهر چنین ملاقاتهایی جهت صرف قهوه و چای و شکلات بود که البته هرکسی خودش پولش را میداد و همه دور هم جمع میشدند و در مورد مسایل مختلف به خصوص مسایلی که در طول روز مواجه شده بودن صحبت میکرد و راه حلهای خوبی دستگیر افراد میشد. در مرکز دارزبوری انگلیس هم همینطور بود. حتی زمانیکه در مرکز تحقیقات فیزیک و ریاضیات آی.پی.ام در تهران هم بودم یک اتاق چای کوچک بود که در ساختمان قدیمی بود. البته معمولا ساعت مشخصی برای جمع شدن افراد در انجا نبود. آنجا معمولا خالی بود..

---------------------------------------------

چیزی که در تمام مدت رفت و امدم در اروپا مشاهده کردم اینبود که هرگز شخصی را به عنوان خدمتکار یا کسی که اصطلاحا برای دیگران چای میاورد ندیدم. هر کسی برای خودش یک لیوان یا اصطلاحا ماگ دارد و هر وقت بخواهد خودش از خودش پذیرایی میکند.